بررسی مقایسه سازگاری زناشویی، همدلی و عاطفه مثبت و منفی زنان بارور و نابارور شهر کرمان

پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان سازگاری زناشویی، همدلی و عاطفه مثبت و منفی در زنان بارور و نابارور شهر کرمان انجام شد. طرح این پژوهش علی– مقایسه­ای می‏باشد. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎری ﺷـﺎﻣﻞ ﮐﻠﯿﻪ زنان نابارور و بارور ﺷﻬﺮ کرمان است که سه سال از زندگی مشترک آنها گذشته باشد. جهت انتخاب نمونه با مراجعه به کلینیک ناباروری با روش نمونه گیری در دسترس 105 زن نابارور و سپس تعداد 105 زن بارور که از لحاظ مدت ازدواج و سن تقریبا همتا با گروه زنان نابارور بودند، انتخاب گردید. بر این اساس نمونه پژوهش عبارت بود از 210 زن که هر دو گروه به ابزارهای پژوهش که پرسش­نامه­های سازگاری زناشویی اسپانیر (1996)، همدلی تیسی و همکاران (2001) و عاطفه مثبت و منفی واتسون و همکاران (1989) بودند، پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از روش­های آماری نظیر میانگین و انحراف معیار، تحلیل واریانس و آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد بین سازگاری زناشویی دو گروه زنان بارور و نابارور در سطح P<0/01 تفاوت معناداری وجود دارد. زنان بارور نسبت به زنان نابارور از سازگاری زناشویی بیشتری برخوردارند. بین همدلی دو گروه زنان بارور و نابارور هم در سطح P<0/01 تفاوت معناداری دیده می­شود. زنان بارور نسبت به زنان نا بارور از همدلی بیشتری برخوردارند. همچنین بین عاطفه مثبت و منفی دو گروه زنان بارور و نابارور در سطح P<0/01 تفاوت معناداری وجود دارد. زنان بارور نسبت به زنان نابارور از عاطفه مثبت بیشتر و از عاطفه منفی کمتری برخوردارند.